Bir şeyin daha iyiye doğru gelişmesi için onu kendi elimize almalıyız.
Birçoğu büyük ustalara saygı duyuyor - yanlış umutlarla dolu. Dünyayı bizim için daha iyi hale getireceklerine körü körüne güvenerek onlara tapıyor ve onları neşelendiriyorlar. Ve bu harikalardan bazılarının başlangıçta aklında başka bir şey yok. Ancak zirveye ulaştığında, dünyayı yalnızca yukarıdan görür. Bizi burada çok küçük ve bulanık görüyor. Hayır, olamaz! Durumumuzu ancak kendimiz iyileştirebiliriz.
Bizler sıradan çalışan insanlarız ve bu şekilde kalmak istiyoruz. Gücün kötüye kullanılmasının önüne pek çok engel koyuyoruz, örneğin taban demokrasisine dayalı, memurlara sadece zorunlu bir yetki veren ve rotasyon ve zorunlu katkı talep eden tüzüğümüzle. Karşılığında, her üye kendi kaderini tayin edecek şekilde aktif olmak için geniş kapsamlı haklara sahiptir.
Dürüst çalışma, bizi sömürmediği sürece dünyayı ileriye taşır. Ve ne yazık ki bugün bu çok sık karşılaşılan bir durumdur: İş gücümüzü satmamız gereken kişiler, emeğimizin meyvelerinden öncelikle yararlanırlar. Sermayeleri gittikçe daha fazla birikiyor, gökyüzüne doğru yükseliyor. Oradan, tüm bunların bizim iyiliğimiz için olduğuna bizi inandırmak isteyen mesajlarını duyuruyorlar. Hayır değil. Bize gerçekten yardımcı olan şey, dayanışma içinde paylaşmaya başladığımız zamandır. Çalışmak için ihtiyaç duyduğumuz her şey de hepimize ait olmalı ki, fazladan bir şey elde edecek şekilde yatırım yapabilelim.