Για να εξελιχθεί κάτι προς το καλύτερο, πρέπει να το πάρουμε στα χέρια μας.
Πολλοί προσβλέπουν σε μεγάλους δασκάλους - γεμάτους ψεύτικες ελπίδες. Τους λατρεύουν και τους επευφημούν, εμπιστευόμενοι τυφλά ότι θα κάνουν τον κόσμο καλύτερο για εμάς. Και κάποιοι από αυτούς τους μεγάλους αρχικά δεν έχουν τίποτα άλλο στο μυαλό τους. Μόλις όμως φτάσει στην κορυφή, βλέπει τον κόσμο μόνο από ψηλά. Μας βλέπει μόνο εδώ κάτω πολύ μικρούς και θολούς. Όχι, δεν μπορεί να είναι! Μπορούμε μόνο να βελτιώσουμε την κατάστασή μας μόνοι μας.
Είμαστε απλοί εργαζόμενοι άνθρωποι - και θέλουμε να παραμείνουμε έτσι. Βάζουμε πολλά εμπόδια στην κατάχρηση εξουσίας, για παράδειγμα με τα καταστατικά μας, τα οποία βασίζονται στη δημοκρατία της βάσης, δίνουν στους υπαλλήλους μόνο επιτακτική εντολή και απαιτούν εναλλαγή και υποχρεωτικές εισφορές. Σε αντάλλαγμα, κάθε μέλος έχει εκτεταμένα δικαιώματα να δραστηριοποιείται με αυτοκαθορισμένο τρόπο.
Η ειλικρινής δουλειά οδηγεί τον κόσμο μπροστά – αρκεί να μην μας εκμεταλλεύεται. Και αυτό δυστυχώς συμβαίνει πολύ συχνά σήμερα: εκείνοι στους οποίους πρέπει να πουλήσουμε την εργατική μας δύναμη επωφελούνται πρωτίστως από τους καρπούς της εργασίας μας. Το κεφάλαιο τους συσσωρεύεται όλο και περισσότερο, υψώνεται ψηλά στον ουρανό. Από εκεί ψηλά ανακοινώνουν το μήνυμά τους, που θέλει να μας κάνει να πιστέψουμε ότι όλα αυτά είναι για το καλό μας. Οχι δεν είναι. Αυτό που πραγματικά μας βοηθάει είναι όταν αρχίζουμε να μοιραζόμαστε αλληλεγγύη. Ό,τι χρειαζόμαστε για να δουλέψουμε θα πρέπει επίσης να ανήκει σε όλους μας, ώστε να μπορούμε να επενδύσουμε ένα πλεόνασμα με τέτοιο τρόπο ώστε να βγάζουμε κάτι από αυτό.